Sinds kort ben ik lid van de linkedin-group Verloren Woorden. In korte tijd komt er een prachtige serie woorden voorbij: kwiek, verdulleme, kriek, mesjogge, stante pede en koekeloeren. Inbrengers verklaren de betekenis en roepen op tot discussie. De meest humoristische bijdrage tot nu toe leverde Hans Gort. Hij doneerde het woord ‘bonus’ met de vraag: ‘of ben ik nu te vroeg?’

Woorden ademen een tijdsgeest uit. Mijn oma van de koude kant bezigde graag het woord ‘mieters’. De plantjes van haar schoondochter stonden er mieters bij en ook haar jurkje paste mieters.  Mijn tante Henny noemde mij tussen mijn zevende en twaalfde vaak een nozem. Ik kon het woord nauwelijks plaatsen, maar grijns nu als radio 2 weer de sixty’s- en seventy’s-weken uitzendt.

Sommige woorden doorstaan de tijd maar dan met een geheel nieuwe betekenis. Zo ontdekte ik in een Van Dale met vergeelde, breekbare pagina’s bij het woord vliegtuig de uitleg: machine waarmee men denkt te kunnen vliegen. Wat zou ik graag de vastlegger van deze betekenis nog eens interviewen. Welk gevoel had hij bij dat woord? Wat vindt hij van de wereld van nu?

Op een borrel ter ere van een bachelorsbull sprak ik met ouders van tieners over Hyves. Dochter R. was via de digitale snelweg benaderd door een kind dat ze niet kende om tot de Hyves-vriendenschare te horen. Volgens haar vader zat dit kind bij zijn dochter op school. Dochter R. gaf echter aan: ‘ik ga iemand die ik niet ken toch niet als vriend accepteren?’ Een kind naar mijn hart! Een andere vader sprak: ‘Maar het Hyvesdoel is toch om zoveel mogelijk vrienden te hebben?’

Vanaf de borrel voel ik een enorme aandrang om de huidige Van Dale-auteurs te waarschuwen: ‘Zodra jullie de huidige betekenis van ‘vriend’ wijzigen in ‘mensen die je mogelijkerwijs kent’, stop ik met het vervangen van de Van Dale die ik dan heb!’ Zal ik op mijn linkedin-group Verloren Woorden voor de zekerheid ook maar het woord ‘vriend’ voordragen?

April 2009